Diuretyki to substancje, które pomagają w usuwaniu płynów z organizmu.
Powodują one utratę wody poprzez częściowe ograniczenie jej reabsorpcji, tzn. zwiększenie ilości produkowanego moczu. Silne diuretyki mogą zwiększyć objętość wydalanego moczu do 6 litrów na dzień.
Do diuretyków należą:
- Acetazolamid
- Amilorid
- Bumetanid
- Kanrenon
- Chlortalidon
- Kwas etakrynowy
- Furosemid
- Indapamid
- Metolazon
- Spironolakton
- Triamteren i tiazydy (takie jak bendroflumetiazyd, chlorotiazyd, hydrochlorotiazyd),
- Oraz inne substancje o podobnej strukturze chemicznej lub podobnym działaniu biologicznym.
Substancje te (z wyjątkiem drosperinonu, który jest dozwolony) są zabronione podczas zawodów i poza zawodami. Diuretyki i inne środki maskujące plasują się na piątym miejscu pod względem częstości stosowania środków dopingujących na świecie, stanowiąc 6,7% wszystkich wykrywanych przypadków dopingu. Najczęściej stosowane substancje z tej grupy (30% przypadków) to furosemid i hydrochlorotiazyd.
Środki maskujące to związki, które są stosowane przez sportowców w celu ukrycia lub „zamaskowania” obecności w organizmie pewnych substancji zabronionych, wykrywanych w testach antydopingowych. Środki te są w stanie zmienić zabronioną substancję lub ukryć jej obecność w moczu. Diuretyki mogą być uważane za środki maskujące ze względu na ich zdolność do rozcieńczania moczu, czego efektem jest obniżenie w nim stężenia zakazanej substancji, wydalanej z organizmu.
