TAD 600 GLUTATION – CUDOWNY ANTYOKSYTDANT?
Mówi się o nim, że zapobiega rakowi, chorobom serca, starzeniu się, chorobom neurologicznym. Większość z nas pewnie o nim słyszała, ale niewiele osób wie, jak działa i jak zwiększyć jego poziom. Oto glutation – „cudowny antyoksydant” wytwarzany przez nasz organizm.
Glutation jest najbardziej znany ze swych silnych właściwości przeciwutleniających i detoksykujących. Jest białą, krystaliczną substancją, nietrwałą w zwykłej temperaturze i poza organizmem. Występuje we wszystkich komórkach roślinnych i zwierzęcych. Najogólniej mówiąc jest to białko składające się z trzech reszt aminokwasowych: kwasu glutaminowego, cysteiny i glicyny. Powstaje w organizmie w obecności witaminy C i N-acetylocysteiny. Organizm może otrzymywać glutation podawany z zewnątrz, choć zdania o jego wchłanialności są podzielone. Syntetyzuje go także bezpośrednio w komórce. Cząsteczka glutationu posiada trzy cechy decydujące o biologicznym znaczeniu tego związku, są to: grupa tiolowa, czyli siarkowa (-SH), wiązanie γ-glutamylowe oraz grupy karboksylowe (-COOH).
Właściwości chemiczne
Grupa tiolowa umożliwia wchodzenie glutationu w reakcje redoks, czyli inaczej mówiąc utleniania. Dzięki wiązaniu γ-glutamylowemu glutation może brać udział w reakcjach aminoacylowania. Grupy karboksylowe uczestniczą w wiązaniu glutationu z peroksydazą glutationową, podczas reakcji rozkładu utleniaczy w organizmie – nadtlenków lipidów i nadtlenku wodoru. Antyutleniające działanie glutationu przejawia się również w odtwarzaniu grup tiolowych w białkach, w których uległy one utlenieniu do grup disiarczkowych lub sulfonowych.
Historia odkrycia
Glutation po raz pierwszy został opisany w 1888 roku przez Rey-Pailhade’a. Odkrył on nową substancję, którą nazwał filotionem. W 1921 r. Hopkins nadał jej do dziś stosowaną nazwę glutation (GSH). W 1929 roku stwierdzono, że substancja ta jest tripeptydem, a w roku 1935 określono jej strukturę wykazując, że jest to γ-glutamylocysteinyloglicyna. (3.)
Działanie
Glutation jest zaangażowany w wiele funkcji komórkowych, takich jak: detoksykacja, transport aminokwasów, produkcja koenzymów. Współdziałając z witaminą C i E i kwasem alfa-liponowym usuwa wolne rodniki. Ułatwia syntezę białka i sprzyja tworzeniu dodatniego bilansu azotowego (zapobiega katabolizmowi), zwiększa nawodnienie komórek oraz zasoby glikogenu mięśniowego. Glutation jako antyoksydant stabilizuje błony lizosomów i hamuje uwalnianie katabolicznych enzymów lizosomalnych. Działa również jako transporter aminokwasów w cyklu gamma glutamylowym. Do korzystnych cech działania glutationu należy także zaliczyć zwiększenie aktywności hormonu wzrostu, obniżenie stężenia kortyzolu w surowicy krwi, przyspieszenie spalania tkanki tłuszczowej, wspomaganie odporności, łagodzenie objawów zmęczenia i obniżanie poziom kwasu mlekowego. Glutation jest substancją wykorzystywaną do poprawy odporności na poziomie komórkowym. Odgrywa kluczową rolę w funkcjonowaniu oraz rozmnażaniu limfocytów w celu zwalczania patogenów: bakterii, pasożytów i wirusów. Przy nieodpowiednim poziomie glutationu komórki poddają się procesowi zaprogramowanej śmierci komórkowej (apoptozie).
Dzięki właściwościom oczyszczania nukleofili, glutation zmniejsza uszkodzenia niektórych tkanek. Glutation jest kluczowym składnikiem w neutralizacji nadtlenku wodoru (H2O2) w tłuszczach i w samym cyklu glutationowym. Glutation działa jako substancja odtruwająca oraz uczestniczy w przemianie nadtlenku wodoru w wodę w reakcji katalizowanej przez enzym peroksydazę glutationową (zawierający selen jako substancję niezbędną do przebiegu reakcji, czyli kofaktor), co zwiększa żywotność erytrocytów. Bierze także udział w przedostawaniu się aminokwasów do błon komórkowych.
Glutation umożliwia usuwanie z ustroju związków azotowych i niektórych toksyn. Nadmierne lub długotrwałe podawanie paracetamolu przy równoczesnej małej podaży metioniny w pokarmie, powoduje zużycie glutationu zawartego w ustroju, co z kolei jest przyczyną uszkodzenia (martwicy) wątroby. Dlatego wraz z paracetamolem konieczne jest podawanie metioniny, która jest wykorzystywana do syntezy glutationu.
Wraz z wiekiem poziom glutationu ulega stopniowemu obniżeniu. Ponadto w odpowiednim zaopatrzeniu w glutation przeszkadzają niewłaściwe odżywianie, zanieczyszczenie powietrza, toksyny, stres, infekcje i radiacja. Długotrwałe narażenie na te warunki znacząco obniża poziom glutationu w ciele człowieka. Niski poziom glutationu we krwi wskazuje na stan chorobowy i oznacza, że organizm nie radzi sobie z usuwaniem wolnych rodników. Może to prowadzić do problemów trawiennych i spadku odporności organizmu.
Glutatnion podawany doustnie jest stosowany w medycynie, choć jego działanie nie jest zalecane jako terapeutyczne, a jedynie wspomagające (o możliwym działaniu) w leczeniu: zaćmy i jaskry, alkoholizmu, astmy, raka, chorób serca (miażdżycy i hipercholesterolemii), zapaleniach wątroby, chorobach immunologicznych (w tym AIDS i zespołu chronicznego zmęczenia), utracie pamięci, chorobie Alzheimera, osteoporozie, chorobie Parkinsona. Glutation jest również stosowany we wspieraniu układu odpornościowego i zwalczaniu zatruć metalami ciężkimi i lekami. Glutation jest także stosowany w inhalacjach przy chorobach płuc, w idiopatycznym zwłóknieniu płuc, mukowiscydozie, i chorobach płuc związanych z zakażeniem wirusem HIV.
Postępowanie medyczne opisuje również dostarczanie glutationu w iniekcjach domięśniowych w przeciwdziałaniu trującym efektom ubocznym podczas chemioterapii w leczeniu raka, a także w leczeniu bezpłodności u mężczyzn.
Iniekcje dożylne są stosowane w przeciwdziałaniu anemii u pacjentów cierpiących na zaburzenia pracy nerek (hemodializowanych), w przeciwdziałaniu chorób nerek po operacji wszczepienia by-passów, u chorych na Parkinsona, zwiększając przepływ krwi oraz zmniejszając ryzyko zakrzepów u pacjentów ze stwardnieniem tętnic (miażdżycą), u chorych na cukrzycę, a także przeciwdziałając toksyczności efektów ubocznych chemioterapii.
W produktach żywnościowych glutation występuje w postaci różnych izomerów. Żywność bogata w glutation to: brukselka, kapusta, kalafior, awokado, brzoskwinie, arbuz, cynamon, ostryż (kurkuma), pomidory, groszek, cebula, czosnek, czerwona papryka.
DAWKOWANIE DOMIĘŚNIOWE
Optymalne dawkowanie to 2-3 razy w tygodniu , 300-600mg na zastrzyk.
